۱. ترس از دست دادن استقلال

• داده‌های علمی: مطالعه‌ای در دانشگاه شهید بهشتی نشان داد ۷۲% سالمندان ایرانی “وابسته شدن” را برابر با “بی‌ارزش شدن” می‌دانند.

• نمونه واقعی: آقای محمدی (۸۲ ساله) پس از شکستگی لگن حاضر نشد به خانه پسرش نقل مکان کند: “من نمی‌خواهم مثل بچه‌ها از من نگهداری کنند!”

۲. باورهای فرهنگی عمیق

• جمله کلیدی: “در فرهنگ ما، سالمند تا آخر در خانه فرزند می‌ماند!”

• واقعیت: این نگرش در گذشته زمانی کاربرد داشت که:

  • امید به زندگی کمتر بود (سالمندان امروز تا ۸۵+ سال زندگی می‌کنند).

  • بیماری‌های مزمن مانند آلزایمر کمتر شایع بود.

۳. تصورات غلط درباره خانه‌های سالمندان

بسیاری از سالمندان فکر می‌کنند:

• “محل افسردگی و تنهایی است” (درحالی که مراکز مدرن مانند خانه سالمندان مارال برنامه‌های گروهی روزانه دارند).

• “فرزندانم دیگر به دیدنم نمی‌آیند” (این ترس با قراردادهای ملاقات منظم قابل مدیریت است).